گزارش ارسالی از دوست گرامی جناب آقای مجید الهی در مورد رصد و تصویربرداری بسیار زیبا از دنباله دار پن-استارز را در ادامه بخوانید. انجمن نجوم مشهد ضمن عذرخواهی از ایشان به دلیل تأخیر در درج گزارش به علت برخی مشکلات فنی، برای این دوست گرامی و همکاران سخت کوش ایشان آرزوی موفقیت می‌نماید.

دنباله دار معروف پن-استارز  در نیمه اول اسفند وارد آسمان شام‌گاهی جنوب ایران شد و از اواسط اسفند ماه  در افق غربی ایران دیده می شد و در روزهای پایانی اسفند ۹۱ (۲۴-۲۱ ) به اوج درخشش خود رسید. متاسفانه به دلایلی از جمله نامساعد بو دن آب و هوا و شرایط جوی در روزهای اوج درخشش دنباله‌دار برنامه رصد و عکاسی از آن حدود ده روزی به تاخیر افتاد و در نهایت در روزهای ۱۲ و ۱۳ فروردین به همراه ۲ تن از دوستان خوبم به نامهای آقایان معین سلیمانی و مرتضی پولادی برای رصد و عکاسی از این پدیده‌ی زیبای نجومی عازم منطقه‌ای تقریبا تاریک در ۳۰ کیلومتری شمال قوچان به ارتفاع ۱۹۰۰ متری شدیم واین زمانی بود که دنباله‌دار در نزدیک‌ترین فاصله از کهکشان آندرومدا قرار داشت. قبل از غروب خورشید در منطقه بودیم و بعد از استقرار و نصب تجهیزات که عبارت بودند از: تلسکوپ ۱۲۰ میلیمتری اسکای واچر، مقر ای کیو سیکس ، دوربین عکاسی کانُن ۵ دی مارک ۲، لنزهای مربوطه و یک عدد دوربین دو چشمی ۲۵×۱۰۰؛ کار رصد و عکاسی از پن- استارز را شروع کردیم (قدر دنباله دار در آن شب ۴٫۵ بود).

 دیدار بعدی ما با پن- استارز حدود دو ماه بعد یعنی در ۱۶ خرداد ۹۲ بود. در این تاریخ  دنباله دار با قدر حدود ۹٫۷، با ارتفاع زیادی از سطح افق در صورت فلکی خرس کوچک قرار داشت. در این برنامه که با همراهی آقایان احمد نظام و اسماعیل مرادی انجام شد عازم منطقه ای بکر، تاریک و کوهستانی در ۵۰ کیلومتری شمال شرق قوچان به ارتفاع ۲۱۰۰ متری شدیم. در این برنامه پیشنهاد ثبت دنباله دارازطرف آقای مرادی مطرح وبه همین منظور دوربین عکاسی ۵ دی را با لنز ۳۵ میلیمتری سامیانگ بر روی مقر  سوار کردیم و بعد از ۲۴۰ ثانیه نور دهی در ایزوی ۱۶۰۰ و  ، پن- استارز در فاصله ی ۹ درجه ای از ستاره قطبی در تصویر ثبت شده نمایان شد. شاید این آخرین دیدار ما با این دنباله دار و به نوعی خداحافظی با آن بود.

در ادامه تعدادی از تصاویر تهیه شده از این دنباله‌دار توسط آقای مجید الهی آورده شده است: