طبق برنامه‌ی اعلام شده بر روی سایت انجمن نجوم مشهد علاقمندان به رصد آسمان ؛ ساعت ۱۳ روز پنج شنبه ٢۴ امرداد ماه ؛ کم کم جمع شدند و پس از پذیرش و چیدن وسایل داخل صندوق اتوبوس و مینی بوس حاضر در محل حدود ساعت ۱۵:۱۴ از مقابل درب شرقی دانشگاه فردوسی مشهد به سمت شهر یونسی حرکت کردیم. این مسیر تلفیقی بود از یک خداحافظی و  یک سلام. خداحافظی از شهری سرشار از چراغ‌های سر به هوا و سلامی به آسمانی پرستاره.

در طول مسیر دو- سه مرتبه برای به جا آوردن نماز و تهیه برخی مواد غذایی و…توقف داشتیم و در طول مسیر با یک میان وعده از حاضران پذیرایی شد. ساعت حدود هشت و نیم به شهر مورد نظر یعنی” یونسی”  رسیدیم در اول شهر یونسی گروه های دیگر که با وسایل نقلیه شخصی آمده بودند به ما ملحق شدند. مستقیم به سمت کاروانسرای تاریخی شهر رفتیم. این بنای با ارزش در حاشیه شهر یونسی و در مسیر جاده فیض‌آباد به بجستان و در  ۴۰کیلومتری شهر بجستان واقع شده است. این مکان بر سر راه کاروان‌رو سابق یزد به مشهد یعنی قاسم‌آباد به فخرآباد بعد به مرندیز و یونسی با عبور از پل قدیمی یونسی به طرف مه‌ولات در دوره‌ی صفوی احداث گردیده است. این بنا با فضای تقریبی ۲۵۰۰ متر مربع دارای  ۸ایوانچه و دو تالار جهت استراحت کاروانیان می‌باشد. بنا دارای تزئینات آجری به صورت خفته ‌راسته در پیشانی طاق‌ها و ایوان‌ها می‌باشد. از این مکان که به رباط شاه‌عباسی نیز معروف می‌باشد(www.iranview.com).

 در محل کاروانسرا آقای عشقی از اهالی صمیمی و مهربان شهر یونسی ضمن خوش آمد گویی به حاضران به توضیحاتی در مورد علت نام گذاری این شهر و بناهای تاریخی آن پرداختند.

کویر یونسی مقصد و مکان بعدی ما بود مکانی برای رصد ستارگان و اجرام غیر ستاره ای. به علت تاخیر در ورود به شهر و به دلیل تاریک شدن هوا،  در مسیر کویر یک بار راه را اشتباه رفتیم که مجبور شدیم چند صد متری را برگردیم و دقایقی بعد نیز به دلیل اینکه زمین‌ها از باران هفته‌ی قبل کمی نرم شده بود و احتمال گیر کردن اتوبوس می‌رفت نتوانستیم تا محل اصلی رصد در دل کویر پیش روی نماییم و ناچاراً حدود ساعت نه و نیم  در میانه‌ی راه کویر اتراق نموده و رصد آسمان شب را با سیاره زیبای زحل شروع کردیم.

رصد ماه و زحل با چاشنی باران شهاب و رصد ماهواره یادگیری صورت‌های فلکی آسمان، رصد انواع خوشه ها، سحابی‌ها و کهکشان‌ها بخشی از این شب استثنایی بود. آسمان شب، بسیار درخشان بود و انسان بین ستاره ها گم می‌شد، آسمانی که با کهکشان راه شیری تزیین شده بود.

 گروه هایی برای عکاسی از آسمان شب تقسیم شده بودند سپس آقای مرادی توضیحاتی در رابطه با صورت‌های مختلف فلکی دادند و اینکه چگونه می‌توان آن‌ها را شناسایی کرده و چگونه می‌توان با استفاده از آن‌ها جهت یابی نمود. همزمان آقای طالع زاده با تلسکوپ دابسونی ۸ اینچ  تعدادی از اجرام آسمان را می‌گرفت. بسیار جالب و هیجان انگیز بود که در آن فاصله های فضایی چنین جرم‌های زیبا و شگفت انگیزی می‌درخشیدند. سپس آقای صفاران در مورد عکاسی نجومی و کار با تلسکوپ توضیحاتی به حاضران دادند.

سپس دقایقی تنفس اعلام شد!! و حاضران برای صرف چای و شام و نماز آماده شدند و بعد از آن و دوباره آقای طالع زاده تا نزدیک اذان صبح برای حاضران داستان‌ها و افسانه های صور فلکی را می‌گفت.  گرفتن اجرام غیر ستاره ای مانند کهکشان‌ها ؛ سحابی‌ها و خوشه های ستاره ای و… به همراه توضیحات ایشان آنقدر جالب بود که علاقمندان به نجوم و آسمان شب خستگی و سرمای کویر را از یاد برده بودند و علیرغم چندین مرتبه تذکر آقای نظام مبنی بر سردی هوا و استراحت درون اتوبوس همه سر جایشان ایستاده بودند!!

 در ابتدای شب هوا کمی غبار داشت و بادی ملایمی می‌وزید. ماه تا نیمه شب در آسمان می‌درخشید و پس از غروب آن و تاریک شدن بیشتر آسمان رصد ستاره ها و سحابی‌ها بسیار زیباتر می‌نمود. علیرغم اینکه بارش شهابی برساوشی به انتها رسیده بود، شهاب‌های بسیاری قابل رویت بودند˛ سیاره مشتری به همراه چهار قمرش حدود ساعت چهار صبح طلوع کرده بود رصد آن بسیاری از دوستان را به وجد آورده بود و حوالی ساعت پنج تا پنج و نیم صبح تمامی گروه ها وسایل خود را جمع نموده و به انتظار طلوع خورشید نشسته بودند تا لحظات به یاد ماندنی را ثبت نمایند و آقای نظام کیسه زباله به دست محوطه را می‌پیمود! طلوع خورشید وداعی غم انگیز با آسمان کویر بود. پس از عکاسی از طلوع خورشید و گرفتن عکس دسته جمعی وسایل را جمع نموده و به محل کاروانسرای یونسی برگشتیم.

بعد از صرف صبحانه و بازدید از کاروانسرا با پیمودن مسیر حدوداً بیست کیلومتری به پای کوهی زیبا رسیدیم. تا از غاری که در دل این کوه وجود داشت دیدن نماییم.  از شیار کوه بالا رفتیم ؛ کوهی که در برخی از مسیرش تنها راه های باریکی برای بالا رفتن وجود داشت.  افراد گروه بسیار فعال و با اراده تمام مسیر را به بالای کوه طی کردند در میانه راه غار به دلیل مشکل بودن مسیر آقای نظام و مرادی با استفاده از طناب به تک تک افراد در بالا رفتن کمک می‌کردند. هرچند مسیر بالا رفتن کمی مشکل بود ولی ارزشش را داشت. غاری زیبا که اهالی محل آن را تکسرا می‌نامیدندش در پس این راه نهفته بود، مسیر کوه و غار برآیندی بود از همکاری و همدلی مسؤولان و دوستان  علاقه‌مند.

وقتی به دهانه‌ی غار رسیدیم وارد غاری تاریک و سنگی شدیم که دیواره و سقف این غار به طرز با شکوهی با سنگ هایی به رنگ قهوه ای و طوسی و صدفی و قندیل‌های آهکی تزیین شده بود.  به هر سوی دیواره که نگاه می‌کردیم شکل و فرم سنگ‌ها و رنگ آن به نوعی متفاوت می‌نمود. درون غار مسیری تا حدودی دشوار و هیجان انگیز را پیمودیم و مجدداً از مسیری دیگر دوباره به دهانه غار رسیدیم. در هوای گرم ظهر حدوداً ساعت دوازده و نیم از مسیری که بالا آمده بودیم برگشتیم

تجربه ای بسیار جالب و دور از انتظار بود و خوشبختانه اکثر دوستان علیرغم سختی مسیر که برای  بسیاری خسته کننده بود، در نهایت از ماجرا جویی که کرده بودند شاد و هیجان زده بودند.  با بازگشت به سمت یونسی در مقبره‌ی که منصوب به حضرت یونس نبی(ع) بود به صرف ناهار پرداختیم و برخی از دوستان به بازدید و عکاسی از پل قدیمی که بر روی رودخانه ای فصلی و در نزدیکی کاروانسرا قرار داشت پرداختند و سپس با جمع آوری وسایل  و گرفتن عکس یادگاری در داخل کاروانسرا حدود ساعت ۱۵:۱۴ برای بازگشت به سوی مشهد به راه افتادیم.

اکثر دوستان خسته بودند و بیشتر مسیر را در خواب به سر می‌بردند. بعد از آن شب زنده داری و رصد خاطره انگیز شب قبل و صخره نوردی صبح جمعه ؛ انتظار دیگری هم نمی‌توانستیم داشته باشیم. ولی در پایان راه و بعد از شهر ملک آباد خاطره خوش این سفر کامل شد و با صرف بستنی و بازی پانتومیم دو گروه داخل اتوبوس ؛ خستگی‌ها به فراموشی سپرده شد و حدود ساعت شش و نیم بعد از ظهر جمعه ٢۶ مرداد ماه سال ۱۳۹۲ مقابل درب شرقی دانشگاه فردوسی با سپاس گذاری از مسئولین و خداحافظی از دوستانی که به تازگی با هم آشنا شده بودیم، به سوی خانه های خود روانه شدیم.  بی شک این شب و رصد شبانه و گشت و گذار روز بعد آن در دفترچه‌ی خاطرات مان ماندگار خواهد شد.

در پایان بر خود لازم می‌دانیم از لطف و همکاری صمیمانه‌ی دوستان خون‌گرم و مهربانمان در شورای شهر یونسی و به ویژه جناب آقای عشقی تشکر و قدردانی نماییم. بی‌شک آغاز و سرانجام خوش این برنامه بدون یاری این بزرگواران محقق نمی‌شد. امید که ما هم میهمانان خوبی برای این میزبانان شایسته بوده باشیم.

گزارش: فاطمه عابدینی و کیمیا بهاور

عکس ها: احمد نظام – اسماعیل مرادی